சிற்றுளியால் ,
சிந்தை செதுக்கி,
சீர் பட்ட நினைவில்
உன்னை தேரினில் ஏற்று...
தேன்மலர் சொல்லெடுத்து,
அகிலத்தில் அன்பு தேனூட்டு,
தேம்புகின்ற இதயத்தை
இறைவியாகி தாலாட்டு.
இளவேனிற் காற்றாகி....
இதம் தரும் பாட்டாகி...
பகலவன் ஒளியாகி...
குளிர்ந்திடும் நிலவாகி,
நித்தம் தெளிவாகு,
நெருப்பில் பூக்கும் பூவாகி,
அமுதூடூட்டும்
உமையம்மை தாயே !
அசுரனை அழித்த ,
ஆதி சக்தியும் நீயே...
நிலம் கிழித்தும் நீர் கொடுக்கும்
புவிப் பெண்ணே !
அகிலம் கொடுக்கும் அழுத்தத்தை,
அணுவென உடைத்து வெளியேறு,
நெருப்பில் பிறந்த திரௌபதியாய்,
நித்தமும் மெருகேறு....
அன்புடன், உமாராணி கருணா மூர்த்தி
No comments:
Post a Comment