புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்...

பழைய கவலை மறந்திட்டு
மனதில் புதிய கவிதை மலர்ந்திட,
சுக துக்கம் இரண்டிலும்
சுகமே என்றும் நிலைத்திட,
குளிர் நிலவாய் மொழி பேசி
வாழ்வு சூரியனாய் நிலைத்திடவே,
சூத்திரங்கள் சொல்ல வரும்
வருடத்தை வரவேற்போம்..
"வாழ்க வையகம்"

காதல்..

காதல்
இரு மனம் கலந்து
வெளிவரும் உணர்வு
இரவெல்லாம் அழுதால்
அதிலேதோ தவறு...

காதல் என்ன கத்தரிக்காயா
சமைத்து ருசி பார்க்க?
கண்களுக்குத் தெரியாத‌
கண்ணீர் துளிகள்...

காயாத நினைவுகளின்
காய்ந்து போன வடுக்கள்
காலச்சக்கரத்தில் சிதைப்பட்டு
கன்றி போன காவியம்...

பல‌ சச்சரவுகளிடையே
சமாதியாகி போன‌
என் காதலுணர்வை‍‍
நீ...
மலர்வளையம் வைத்து
மறுபடியும் உயிரூட்ட‌
உணர்கிறேன் புது வலி,
உள்ளமெல்லாம் உயிர் வலி...

என்னுயிர் பிரியா...

சிக்கலான சில பொழுது
சிறகு வலித்து துவளுகையில்
சிக்கெடுத்தச் சிறு விர‌ல்கள்
சீரிய அவள் மொழிகள்,
என்னோடு சிரித்த பலரோடு
எனக்காக அழுத அவள் விழிகள்,
அனைத்தும் கருவாகி
அகம் தன்னில் நெருப்பாகி
அடுத்த பிறப்பிலும்
அன்பாய் உருவாகும்...



குன்றத்தில் ஒளிர்கின்ற‌
கோஹினூர் வைரமவள்,
ஓலமிடும் மன ஒலியில்
ஒன்று கூட கேட்டிடாது,
ஓசையின்றி ஒதுங்கி விட்டாள்
என் உயிரை மட்டும் உருவிக்கொண்டு

என்னுயிர் காதலியே !

ஜீவனுக்குள் ஜீவிக்கும்
என் ஜீவிதமே !
உன் ஜீவனதை குளிப்பாட்டும்
ஜீவ நதி நானே... !

சிந்தனைச் சிதறடித்த
சிங்களத்தமிழ் பெண்ணே!‌
என் சிந்தையதில் அமுதாக‌
கலந்தவளும் நீ தானே....!

அணுவெல்லாம் நுழைந்தாடும்
ஆளுயர ஆக்ஸிஜனே
என் சுவாசமதை சூடேற்றும்
செஞ்சூரியனும் நீ தானே....!

உள்ளத்தில் "கள்"ளாகி
காட்சிதனில் கருவாகி
என்னை களவு கொண்ட
காதலியே !

களிகொள்ளும் என்னுள்ளம்
உன்னை கவிபாடும் போதெல்லாம்...!‌

நிஜம்.

வாழ்க்கையில் ஏமாந்தவள் அல்ல நான்
ஏமாற்றமே வாழ்க்கையாய் கொண்டவள்....
நிலவை நான் விரும்பினால்
நிலவொளி கூட என்னை விட்டு விலகி விடும்....
பதினேழு வய‌தில்
படிப்பை இழந்தேன்.....
பதினெட்டு வயதில்
பிறந்தகம் இழந்தேன்....
இருபதில் இளமை இழந்தேன்..
வருடம் செல்லச் செல்ல‌
வாழ்வில் எல்லாம் இழந்தேன்..
இறைவனும் என்னை விரும்பாததால்
இரு முறை முயன்றும்
சாவை இழந்தேன்...
பிறகு ஏனிந்த வாழ்க்கை என்ற‌
உன் ஏளன பார்வை புரிகிறது...
சொல்கிறேன்...நான் வாழத்தான் வேண்டும்
என் வண்ணத்துப்பூச்சிகள்
வானில் சிறகடிக்க‌
நான் வாழ்த்தான் வேண்டும்...
இழந்த சிரிப்பொலி எல்லாம்
என்னைச் சுற்றி என்றும்
கேட்கத்தான் வேண்டும்...
அதற்காக எதையும் இழப்பேன்
என்னையும் இழப்பேன்....

கண்ணீர்

ஆண்டவனிடம் கண்ணீர் சிந்து
அருள் மழை உனை நனைக்கும்,

அடுத்தவனுக்காக கண்ணீர் சிந்து
அன்பின் அலை உனை அணைக்கும்,

அஃதின்றி

காதலுக்காக
கண்ணீர் சிந்தும் மானிடா!
நீ சிந்தும் விழி நீரின்
விலையறியாயோ?

கண்ணீர் என்ன கங்கை நதியா
வற்றாது உன் கண்ணில்
வழிந்தோட?

அதனை.....

அன்னைக்கு கடன் கொடு
ஆனந்த கண்ணீரில் உனை நனைப்பாள்

தென்னைக்கு கடன் கொடு
தேடி வந்து தாகம் தணிப்பாள்...

கார் முகிலுக்கும் கொஞ்சம் நீ கொடு
அகிலத்தை அடை ம‌ழையால் நனைத்திடுவாள்

ஆனால்.....

காதலுக்கு மட்டும் கொடுத்து விடாதே
காலமெல்லாம் கண்ணீரில் கரைந்திடுவாய்...

கால‌ங்க‌ள்

கருவோடு உயிராகி
உணர்வோடு உயிராகி
தாயின் மடியில் உலாப்போனது
வாழ்வின் நிலாக்காலம்...

"பேதை"பெண்ணாகி
போதை மொழிபேசி
பொலிவுடன் திகழ்ந்தது
வாழ்வின் இளமைக்காலம்...

"பெதும்பை"பருவத்தில்
பதுங்கியிருந்ததால்
பாதி உலகம் மறந்த‌து
வாழ்வில் வசந்த காலம்...

"மங்கை" நான் மலராகி
மணாளன் தோள் மீது
மயங்கி மகிழ்ந்தது
வாழ்வின் வசந்த காலம்...

"மடந்தை" பருவத்தில்
மழலையின் மொழியில்
மகிழ்ந்து குலைந்து கரைந்தது
வாழ்வின் பொற்காலம்....

"அரிவை" யாகி அனைத்தும் அறிந்து
தெரிவை பெண்ணாகி
தெளிந்து நிற்ப‌து
வாழ்வின் நிக‌ழ்கால‌ம்....

"பேரிளம்" ப‌ருவ‌த்தில்
பேர‌ன் பேத்தியுட‌ன்
பேரான‌ந்த‌ம் பெற‌‌ப்போவ‌து
வாழ்வின் எதிர் கால‌ம்....

வா என்ற‌ழைத்து
வ‌ருந்தி அழுதாலும்
வ‌ராம‌ல் போவ‌து
வாழ்வின் இற‌ந்த‌கால‌ம்....