பல்லவர் காலத்தில்
பதியம் போட்டு
பாதியில் பறித்தெரியப்பட்ட
பாராசீக ரோஜா
வீதியில் வீழும் முன்னே
வீழ்ந்தது உன் விழியில்
புதைந்தது உன் மனதில்...
தொல் பொருள் ஆராய்சியாளர்
தோண்டி தோண்டி பார்த்தாலும்
தோராயமாக கூட
ஆராய முடியாது
புதைந்து போயும்
சிதைந்து போகாத
சிற்பமான என் உருவம்......
எண்ணூறு ஆண்டுகள்
என்னைச் சுமந்த உன்னை
இந்நூற்றாண்டில் உணருகையில்
உச்சி முதல் பாதம் வரை
உதறல் கண்டே
உள்ளிருப்பு போராட்டம்
தொடர்ந்து கொண்டேன்...
தோல்வி நம்மை தொடரும் வரை
தோற்று போவது நாமல்ல,
வேற்றுக்கிரகம் போனாலும்
நம்மை வேரறுக்க யாருமல்ல,
ஊணில் உயிரில் கலந்த பின்னே
விடும் மூச்சுக் காற்றும் வேரல்ல,
நம் மூச்சு நின்று போனாலும்
முற்றும் போடும் உறவும் அல்ல.....
No comments:
Post a Comment