காமராஜர்

 
ஆதியோகி நமக்களித்த
கர்மயோகியே!

ஆண்டவனை பார்த்திடாத
ஆத்திகனின் அருள் ஜோதியே!

பசித்த வயிறோ டிருந்தால்
படிப்பேறாது என்ற
மனோதத்துவம் அறிந்த
மகத்தான மருத்துவரே!

மதிய உணவளித்து
மாணவரை மாணிக்கம் ஆக்கிய
மனித கடவுளே!

ஏழை குழந்தைகள் எட்டிப் பிடிக்க
வானை வளைத்து ஏணியாக்கி
ஏற்றிவிட்ட எம்பிரானே!

உம்மிடம் ஒரு கேள்வி ..

எப்படி உதித்தது இப்பண்பு
எங்களுக்கும் வேண்டும்
இந்த இறையன்பு .

கல்வியை காசாக்கி
களிப்புறும் மானுடனே....
கற்றுக்கொள் இவரிடம்...
காசில்லா வேளையிலும்
கல்வி களப்பணியாற்றும்
வித்தையினை..

என் தலைமுறையில்
நாங்கள் தவறவிட்ட
தரமான அரசியல் தலைவனே!
உன் ஆட்சிக்காலம் ஒவ்வொன்றும்
அழகிய பொற்காலம், என
புலம்பி புலம்பி ஓய்கிறார்கள் இங்கே..

ஓய்வெடுத்தது போதும் எம்பிரானே!
எழுந்து வா..
உன் எண்ண கதிர் பரப்பி,
எழுச்சிபெறச் செய் இந்தியாவை..

என வேண்டும் இதயத்துடன்
இறைவனை பிரார்த்திக்கிறோம்.
   
                         என்றும் அன்புடன்,
                         உமாராணி கருணாமூர்த்தி.