நண்பர்களே!
பள்ளி நாட்களில் நன்றாக நடனமாட கூடிய நான்இப்போது தொடர்ந்து 1/2 மணி நேரம் நடக்க கூடசிரம படுகிறேனே என்று வருந்தும் பொழுது..நேற்று தொலைகாட்சியில் ஆன்ந்தபாபுவை பார்க்கநேர்ந்தது..நல்ல கால்கள் கருகிய நிலையில்...அவர் மனம் எவ்வளவு வேதனை அடைந்திருகும்??அதை உணரும் போது தோன்றிய கவிதை தான் இது...
-----*----------*----------*---------*
ஆடிய நிகழ்வினை மனம் அசை போட
ஆனந்த நாட்கள் கண்ணில் நிழலாட
தலை தானாக் குனிந்தது
விழி நீரில் பாதம் நனைந்தது......
காலத்தின் மாற்றமோ
கால்களின் இரத்த ஓட்டமோ
பாதிக்கப்பட்டது என் மனம்
பதறியது மறுகணம்...
ஆனந்த தாண்டவம் ஆடிய
ஆனந்த பாபுவை கண்டதும்
அரற்றியது அனுதினம்...
ஆண்டவனின் திருவிளையாட்டில்
மன்னிக்கவும் " தீ "விளையாட்டில்
கருகியது அவர் கால்கள் மட்டுமல்ல
அதை கண்ட நம் மனமும் தான்...
பருக பாலில்லை என அழுதேனே
பசிக்கு நீரில்லா அவரை காணும் வரை..
வெட்கி மீண்டும் தலை குனிய
பாதம் பார்த்தது பாசத்தோடு...
No comments:
Post a Comment