வன வாசம்..

மான்க‌ள் மருண்டோட‌ 
மயில்கள் மகிழ்ந்தாட‌ 
குயில்கள் கூடி கூவ
கும்மிப் பாட்டோடு
குதூகளிக்கும் வண்டாட..
வண்ணக் குவியலாய் 
வாசனை மலர்களோடு 
மகிழ்ந்திருக்கும் 
மாலைப் பொழுதில் 
மனதில் சுமையோடு 
ஒருத்தி மட்டும் சாய்ந்து நின்றாள்
ஓரமாய் தென்னையோரம்... 
               ( சீதா தேவி )

அன்பும் விஷமே..

உன் உயிரே நானெனினும்
உரசிச்செல்லும்
என் வார்த்தை ஒவ்வொன்றும்
 உயிரோடு எரிக்கிறது உன் உணர்வை..

உன் சுவாசமே நானெனினும்
 அதன் சூடு தாங்காது
துவண்டு போகிறாய் சில பொழுது...

அன்பை மட்டும் யாசித்த‌
 உன்னைப் பற்றி
 அதிகம் யோசித்தேன்..

உன் ஆணி வேரோ
என்னைச்சுற்றி,
மர விழுதுகளோ
உன்னைச்சுற்றி...
வேரினை விடவும் முடியாது,
விழுதினை வெட்டவும் தெரியாது,
தவிக்கும் உன் உணர்வு
சொல்லாமல் சொல்லியது,
அளவுக்கு மிஞ்சினால்
அமுது மட்டும் அல்ல‌
அன்பும் விஷம் தான் என்று....