கடிதம்

[எனக்கு நானே எழுதிக்கொண்ட கடிதம்]


பிச்சை எடுத்து வாழ்வது ஒரு வாழ்வா?
எச்சில் இலை நீயென்றிந்தும்
எருக்கன் செடியே
உனக்கு ஏனிந்த மோகம்?

துளியூண்டு போதையால்
பாதை மாறி போனவளே!
இன்று பைத்தியமாய் ஆன பின்னும்
மீண்டு வர மனமில்லையா?

மாண்டிட மனம் துணிந்த உனக்கு
வாழ்ந்திட வழியில்லையா?

காதல் அமுதம் தான்
அளவுக்கு மிஞ்சி போனதால்
விஷமாகி விருட்சத்தை அழிக்கிறது
அனுமதிக்கலாமா அதற்கு?

வெறுப்பை நெருப்பாய்
கொட்டுகையில்
நெருங்கி போகாதே
நொறுங்கி போகும் உன் இதயம்...

யோசித்து பார் ஒரு நிமிடம்
யாசித்து பெறுகையில்
காதலும் உனக்கு பிச்சை தான்..
பிச்சை எடுத்து வாழ்வது ஒரு வாழ்வா?

நானும் கவிஞன் தானோ?

பலர் சொல்லி கேட்டதுண்டு
கவிஞனுக்கு கற்பனா சக்தி அதிகம் என்று
காதலைப் பற்றிய 'கற்பனை'யில் அது
காலாவதியானதை கூட அறியவில்லையே..........
ஓ! நானும் கூட கவிஞன் தானோ??/‌

ஏன்???

[அடுக்குத்தொடரில் எழுத முயற்சி செய்து இருக்கிறேன் ]


போ போ என் தடுத்தும்
வாவா என்றழைத்த‌
வசந்தமே! இன்று
வேண்டும் வேண்டும்
என்றழுதும்
வேண்டாம் வேண்டாம்
என் மறுப்பதேன்???

தேடி தேடி அலுத்த பின்னே
நாடி நாடி வந்த
அமுதமே! இன்று
வாடி வாடி வதங்கினாலும்
எனை உதறி
ஓடி ஓடி ஒதுங்குதலேன்???

மூச்சடக்கி மூச்சடக்கி
முத்தெடுத்தேன் உன் உருவில்
மூளையில்லா பேதையென்றே
முத்திரை முகத்திரையில்
குத்தியதேன்??

பல பல பேர்களுக்கு
பகிர்ந்தளித்தேன் அன்பினை
அது உனக்கு உனக்கு என்
உருகுவது தெரிந்தாலும்
மருகி மருகி தான் வாழுகிறேன்
இருந்தும் மன்னிக்க மறுப்பதேன்???

காதல் காதல் என்று
கையேந்தி நின்ற போது
காணிக்கை மறுக்கையிலே
மனம் சாதல் சாதல் என்றே
சாஷ்டாங்கமாய் வீழ்கிறதே.........

காரணி

காதலும் ஒரு வகை
சித்ரவதை தான்
இருந்தும் இனிக்கிறது
விரும்பி நான் ஏற்றுக்கொண்டதால்....

அணுக்களை கட்டையாக்கி
ஆர்மோனியம் இசைக்கிறது
இருந்தும் ரசிக்கின்றேன்
என் ரகசியமே அதுவானதால்...

ராத்தூக்கம் பறித்து
பகற்பொழுதே நீள்கிறது
இருந்தும் மகிழ்கின்றேன்
உறக்கத்தில் உன் குரல் கேளாதென்பதால்...

சத்தமின்றி ஓடும் இரத்தம் கூட‌
சலசலத்து கேட்கிறது
இருந்தும் சங்கீதமாய் உணர்கின்றேன்
உன் பெயரை அது உச்சரிப்பதால்....

ஆனால்

உண்மையில் துடிக்கும்
என் இதயம் மட்டும்
இன்று வரை கேட்கவில்லையே ஏன்?
ஓ ! உன் நினைவுச் சுமையில்
நினவிழந்து கிடக்கிறதோ !