நண்பனே!

இரு வழி பாதை
இரு வழி பயணம்
இருவரும் சங்கமித்தல்
சாத்தியமா நண்பனே!



சந்திப்பு நேராத வரையில்
சந்தித்தோம் பல முறை
சந்தர்ப்பம் வாய்த்தவுடன்
சந்திக்க மறுக்கிறது என் கண்கள்.....



நான் யாசித்த இதயம்
என்னை நேசிக்கவில்லை...
என்னை நேசித்த இதயமோ
புவியில் இன்று சுவாசிக்கவில்லை...



அருகிருக்கையில் பேசாத என்னுள்ளம்
அதையெண்ணி அழுகிறது
தொலைவில் நீ சென்ற பின்னே!


பக்கத்தில் இருக்கையில்
பற்ற வைத்த பாச நெருப்பு
பற்றி எரிகிற்து நீ
என்னை விட்டு எங்கோ சென்ற பின்னே!


பல செல் கூடி
உருவான உடலானது-உன்
ஒரு சொல் கேட்க
உயிரோடு நடமாடுது...



தொட்டு விட்டேன் சிகரத்தை
திரும்பி பார்க்கையில்
காலடி தடத்திலெல்லாம்
காயாத இரத்த துளிகள்....

மகளே!

அல்பாயுசில் போயிடுவேன்
என்று தான்
அரணாக உன்னை
படைத்தானோ!

என்னுள் நான்

சில பொழுது சிரிக்கின்றேன்
பல பொழுது அழுகின்றேன்....
சிந்தை சிதறியே
சிலையாய் சமைகிறேன்....
வன்மம் தழைத்தோங்க
ஜென்மத்தில் சில நாள்
குரூரத்தில் குளிக்கிறேன்.....
குமரன் ஆடிய நெஞ்சத்தில்
சாத்தனை குடி வைக்கிறேன்....
கூடி களித்து மகிழ்கயிலும்
குடைசலில் கூனியாய்
சதி செய்கின்றேன்....
மன்னித்து விடு இறைவா!
மறு பிறவியாவது
மனித பிறவி எடுக்கிறேன்...